Poradnia radiologiczna

USG (ultrasonografia) jamy brzusznej jest to procedura diagnostyczna wykorzystująca dźwięki o wysokiej częstotliwości (ultradźwięki) do tworzenia obrazów narządów wewnątrz jamy brzusznej. Jest to bezbolesny i nieinwazyjny sposób na ocenę struktury i funkcji różnych narządów brzusznych, takich jak wątroba, pęcherzyk żółciowy, trzustka, nerki, pęcherz moczowy, aorta brzuszna oraz innych struktur.

Przygotowanie: dzień przed badaniem pacjent powinien zastosować dietę lekkostrawną, jeśli występuje skłonność do wzdęć, należy przyjąć lek typu Espumisan 3×2 kapsułki. W dniu badania musi być na czczo, czyli nie jeść przez 6-8 godzin, aby uniknąć powstawania gazów, które mogą utrudniać interpretację obrazów. Jeśli wykonane będzie USG z powodu podejrzenia kłopotów z układem moczowym, 2h przed badaniem należy wypić litr niegazowanej wody (chodzi o to, by mieć wypełniony pęcherz).

Przebieg badania: pacjent leży na plecach lub na boku. Technik lub lekarz radiolog stosuje specjalny żel na skórę pacjenta, który pomaga w przekazywaniu fal ultradźwiękowych. Następnie przesuwa małą sondę, nazywaną transducerem, w różnych miejscach na brzuchu pacjenta, aby uzyskać obrazy z różnych kątów.

Interpretacja obrazów: fale ultradźwiękowe odbijają się od narządów i struktur w ciele i wracają do sondy, tworząc obrazy na ekranie komputera. Te obrazy są interpretowane przez specjalistę w celu zdiagnozowania potencjalnych problemów.

USG jamy brzusznej jest często wykorzystywane do diagnozy różnego rodzaju dolegliwości, takich jak kamienie żółciowe, choroby wątroby, problemy z trzustką, problemy z nerkami, a także może pomóc w wykrywaniu guzów i innych nieprawidłowości. Badanie to jest bezpieczne i nie niesie ze sobą ryzyka promieniowania jak w przypadku innych typów badań obrazowych, takich jak tomografia komputerowa (CT) czy rentgen.

Biopsja tarczycy, znana również jako biopsja aspiracyjna cienkoigłowa to procedura medyczna polegająca na pobraniu próbki komórek lub tkanek z tarczycy w celu ich badania pod mikroskopem. Jest to często stosowany sposób diagnostyki różnego rodzaju guzów czy zmian w tarczycy, w tym podejrzanych o nowotwór.

Przygotowanie: na ogół nie wymaga specjalnego przygotowania, choć lekarz może podać szczegółowe instrukcje w zależności od indywidualnej sytuacji pacjenta. Przed procedurą lekarz zazwyczaj wyjaśnia, na czym polega biopsja i jakie są potencjalne ryzyka. Na tę wizytę pacjent powinien przynieść skierowanie które otrzymał podczas wizyty od lekarza endokrynologa.

Zabieg: pacjent leży na plecach z odsłoniętą szyją. Lekarz najpierw dokonuje ultrasonografii tarczycy (USG), aby zidentyfikować miejsce, z którego należy pobrać próbkę. Następnie miejsce punkcji jest dezynfekowane. Badanie nie wymaga znieczulenia. Lekarz, kierując się obrazem z USG, wprowadza cienką igłę do tarczycy i pobiera próbkę komórek lub tkanek. Zabieg ten może być powtarzany kilka razy, aby pobrać próbki z różnych miejsc.

Po zabiegu: po biopsji igła jest usuwana, a miejsce punkcji jest zabezpieczane plastrami. Pacjent może doświadczyć niewielkiego dyskomfortu po zabiegu, ale na ogół można wrócić do normalnych aktywności tego samego dnia. W przypadku wystąpienia niewielkiej bolesności w miejscu wkłucia można zastosować zimny okład lub lek przeciwbólowy.

Analiza próbek: pobrane próbki są wysyłane do laboratorium, gdzie są analizowane pod mikroskopem przez patologa. Analiza ta pozwala zidentyfikować rodzaj komórek, ich układ oraz ewentualne nieprawidłowości, które mogą wskazywać na stan zapalny, guz czy nowotwór.

Biopsja tarczycy jest generalnie bezpieczna, ale jak każda procedura medyczna, wiąże się z pewnym ryzykiem, w tym krwawieniem, zakażeniem, czy powikłaniami związanymi z uszkodzeniem struktur wokół tarczycy. Należy poinformować lekarza o przyjmowanych lekach szczególnie tych które mają wpływ na krzepnięcie krwi. Podczas wizyty lekarz wszystko wyjaśni i wyda zalecenia.